جایزه خدمات عمومی
نابود کردن ماریوپل

بنیاد پولیتزر از میان هزاران گزارش خبری پوشش ویژه جنگ روسیه علیه اوکراین، خبرگزاری آسوشیتدپرس را به عنوان برنده نهایی اعلام کرد. جایزه خدمات عمومی به مستیسلاو چرنوف، یِوگنی مالالتکا، واسیلیسا استپاننکو و لوری هینانت رسید، تیمی که در این خبرگزاری گزارش‌های شجاعانه‌ای از شهر محاصرشده ماریوپل منتشر کردند، آنها شاهدان عینی کشتار غیرنظامیان در حمله روسیه به اوکراین بودند و پیگیری‌هایشان نشان داد چه تعداد زن و کودک در این شهر قربانی شده‌اند. این گروه برای نزدیک به سه هفته تنها روزنامه‌نگاران بین‌المللی بودند که در ماریوپل حضور داشتند. یکی از خبرسازترین بخش‌های گزارش آسوشیتدپرس تکیه بر وضعیت‌های انسانی بود؛ آنها با دنبال کردن قصه زندگی آدم‌هایی که جنگ، وضعیتشان‌ را زیر و رو کرده بود، ابعادی انسانی و قابل لمس به هیولای جنگ بخشیدند.

چهار خبرنگار به نام‌های مستیسلاو چرنوف، یِوگنی مالولتکا، واسیلیسا استپاننکو و لوری هینانت، وضعیت زن بارداری را که زیر بمباران زایمان می‌کرد به سراسر دنیا گزارش دادند. تیم خبری آسوشیتدپرس زن ۳۲ ساله‌ به نام ایرینا کالینینا را که در زایشگاه بمباران شده، آسیب دیده بود، لحظه‌به‌لحظه همراهی می‌کردند. روز نهم مارس ۲۰۲۲ آنها کنار کارکنان اورژانس و پلیس ماندند، و با گزارش وضعیت یک زن باردار نشان دادند روسیه به آسانی به اهداف غیرنظامی شلیک می‌کند و قصد دارد زندگی را از ساکنان این شهر بگیرد و خبری از درگیری با نظامیان اوکراینی نیست. آنها  از زوج دامپزشکی نوشتند که حالا باید جان انسان‌ها را نجات می‌دادند. و از زیرزمین‌های این شهر محاصره شده و کودکان آواره گزارش‌های ویدیویی تهیه کردند.

آسوشیتدپرس در بخش جایزه خدمات عمومی دو رقیب دیگر هم داشت:

     استن‌آمریکن-استیسمن با همکاری شبکه یو.اس.ای.تودی برای پوشش پیگیر کم‌کاری دست‌اندرکاران محلی و مجریان قانون در جریان قتل‌عام ۱۹ دانش‌آموز و دو معلم در منطقه یووالدی تگزاس و همچنین ویدیویی دلخراش از تاخیر پلیس و عواقبی که برای این کودکان در پی داشت، نامزد شده بود. این گزارش‌ها سبب شد پلیس و فرماندار تگزاس به شدت مورد انتقاد افکار عمومی قرار بگیرند.

      واشنگتن پست هم به دلیل بررسی جامع بحران ناشی از توزیع و در دسترس بودن داروهای مورفین‌دار که تبدیل به یک امر ویرانگر در خانواده‌ها شده است، به فهرست نامزدهای نهایی راه یافته بود. این گزارش نشان داد که شکست طرح‌های دولت آمریکا در مبارزه با همه‌گیری اعتیاد چقدر جدی است.

خبر فوری
شنود سرنوشت‌ساز

خبرنگاران بخش خبر فوری لس‌آنجلس تایمز به فایلی صوتی دست یافتند که نشان می‌داد مقام‌های محلی لس‌آنجلس خیلی هم مشکلی با نژادپرستی حاکم ندارند. آنها با انتشار گزارشی براساس این مکالمه نشان دادند در ادبیات پلیس و معاون فرماندار این شهر، مایه‌های نژادپرستانه کم نیست.

لس‌آنجلس تایمز برای دستیابی به این جایزه دو رقیب سرسخت داشت:

پنج خبرنگار نشریه پولیتیکو موفق شده بودند به پیش‌نویس رای یک دادگاه عالی دست پیدا کنند که نشان می‌داد قرار است برای تنظیم قوانین سخت‌گیرانه سقط جنین، به ایالت‌ها چه اختیاراتی داده شود. 

گزارش خبری روزنامه نیویورک تایمز از آتش‌سوزی در یک مجتمع مسکونی که سبب مرگ ۱۹ نفر از جمله چند کودک شد، رقیب دیگر این بخش بود. در این گزارش افشا شده بود که ساکنان این ساختمان اگر فقیر و مهاجر نبودند در چنین ساختمان ناامنی زندگی نمی‌کردند. نیویورک‌تایمز در گزارشش با پرداختن به قصه‌ زندگی این جانباختگان نشان داد اغلب این قربانیان، گامبیایی‌های مسلمانی بودند که به آمریکا گریخته بودند. آنها به بهانه این گزارش، وضعیت آپارتمان‌هایی را بررسی کردند که ویژه افراد کم درآمد است و در برابر آتش‌سوزی ایمنی ندارد و گویا شهرداری و مقام‌های دولتی فراموششان کرده‌اند. گزارشی تکان‌دهنده که سبب شد سناتورهایی همچون چاک شومر به سراغ منطقه فقیرنشین برانکس بروند و در پی تصویب بودجه‌ای برای ایمن‌سازی باشند.

گزارش‌های روشنگر
  «ما باید بچه‌ها را جدا کنیم»

کیتلین دیکرسون روزنامه‌نگار کارکشته در زمینه مسائل مهاجران، سال ۲۰۲۳ برنده جایزه بهترین گزارش توضیحی شد. او در گزارشی عمیق و تکان‌دهنده نشان داد که چطور سیاست دولت دونالد ترامپ در جدا کردن کودکان مهاجران غیرقانونی از والدینشان فاجعه به باور آورده و حتی هنوز در دولت جدید هم سواستفاده‌ها و خطرات باقی مانده است. او وضعیت و سرنوشت این کودکان را دنبال کرده و به نتایج فاجعه‌بار این تصمیم اشتباه پرداخته بود.

خانم دیکرسون سال‌هاست در مجله آتلانتیک روی موضوع مهاجران کار می‌کند. گزارش‌های راهگشا و توضیحی او بارها در موضع‌گیری‌های سیاستمداران دموکرات در برابر سیاستمداران جمهوری‌خواه و مخالف مهاجران به عنوان سند ارائه شده است.  تیتر گزارش او «ما باید بچه‌ها را جدا کنیم» جمله‌ای بود به نقل از یک معاون امور مهاجرتی ترامپ که بعدها خود دونالد ترامپ هم تکرارش کرد.

مجله آتلانتیک برای دریافت این جایزه دو رقیب  داشت:

گزارشی از دوآ الدیب در پروپابلیکا که بسیار جامع و تکان‌دهنده بود و به وضوح نشان می‌داد نظام سلامت و مراقبت از زنان باردار ایالات متحده در برابر کنترل موارد قابل پیشگیری مرده‌زایی شکست خورده است.

گزارشی از ترنس مک‌کوی در روزنامه واشنگتن‌پست درباره تخریب گسترده جنگل‌های آمازون که با استفاده از داده‌نگاری و بررسی تصاویر غنی ماهواره‌ای نوشته شده بود. این گزارش نشان می‌داد حتی مردم جوامع بومی هم به دلیل اینکه این جنگل‌ها را دارایی سرزمین مادری‌شان می‌دانند به بهره‌برداری غیراصولی دامن می‌زنند. 

گزارش محلی
برکناری یک فرماندار و تصویب چھار قانون جدید

بخش گزارش محلی جایزه پولیتزر همیشه مورد توجه بوده و داوران این بخش با بررسی گزارش‌هایی که در روزنامه‌های محلی با تیراژهای پایین منتشر می‌شوند، هر سال ستاره‌ای به دنیای روزنامه‌نگاری حرفه‌ای معرفی می‌کنند. سال ۲۰۲۳ این جایزه به آنا وولف از می‌سی‌سی‌پی‌ تودی رسید. می‌سی‌سی‌پی تودی یک نشریه محلی است و یک سازمان غیرانتفاعی خبری آن را در ریجلند ایالت می‌سی‌سی‌پی منتشر می‌کند. آنا وولف  فساد اقتصادی یک فرماندار سابق را رو کرد و برنده این جایزه شد. خانم وولف نشان داده بود که این فرماندار میلیون‌ها دلار از بودجه رفاهی را به نفع خود و اعضای خانواده‌اش بالا کشیده است.

آنا وولف این جایزه را به طور مشترک با تیم گزارش‌نویسی آل.کام بیرمنگام دریافت کرد. گزارش آل.کام بیرمنگام نشان می‌داد نیروی‌های پلیس در شهر بروکسید برای افزایش درآمدشان مردم شهر را طعمه می‌کردند و برایشان دردسرهای ساختگی درست می‌کردند. این گزارش باعث استعفای رئیس پلیس این شهر و وضع چهار قانون جدید شده و البته حسابرسی ایالتی هم در دستور کار قرار گرفت.

رقیب دیگر در فهرست نهایی این بخش، خبرنگاران لس‌آنجلس تایمز بودند. آنها با استفاده از تصاویر ماهواره‌ای و داده‌نگاری، اطلاعات بسیار تکان‌دهنده‌ای از خطر کشت گیاه شاهدانه (کانابیس)، جنایت‌های گسترده و سواستفاده از نیروی کار و پیامدهای محیط‌زیستی کشت آن منتشر کرده بودند.

گزارش ملی
لغو قانون سقط جنین

کارولین کیچنر از روزنامه واشنگتن‌پست برای نوشتن گزارش اثرگذار درباره پیامدھای پیچیده نقض قانون «رو علیه وید» در زندگی نوجوانان، برنده جایزه این بخش شد. این قانون که حق سقط جنین را تضمین می‌کرد، سال ۲۰۲۲ لغو شد. کیچنر با دنبال کردن زندگی دختر نوجوانی در تگزاس که بر اثر رابطه جنسی با دوست‌پسر نوجوانش باردار شده و به دلیل غیرقانونی بودن سقط جنین، دوقلوھایش را به دنیا آورده بود، تصویری ھمه‌جانبه و تکان‌دھنده از اثرات مخرب غیرقانونی شدن سقط‌‌ جنین ساخته است.

در این بخش نیز دو نامزد دیگر برای کسب جایزه نھایی با گزارش واشنگتن‌پست رقابت کرده‌اند:

سه خبرنگار رویترز در یک تحقیق مفصل یک ساله، دو شرکت تولید مرغ بسته‌بندی در آلاباما را رسوا کردند. این شرکت‌ها با نقض قوانین کار، کودکان مھاجران غیرقانونی را استثمار می‌کردند و با دستمزد بسیار پایین ساعت‌ھای طولانی از آنھا کار می‌کشیدند.

استفانیا تالادرید، نویسنده مھمان در مجله نیویورکر ھم برای نوشتن گزارشی جامع و در عین حال ھمدلانه درباره وضعیت ده‌ھا زن و دختر جوان که برای سقط جنین از آمریکا راھی مکزیک شده‌اند، نامزد این جایزه شد. او از کلینیک‌های زیرزمینی هم نوشته بود که در ھیوستون برای کمک به سقط جنین شکل گرفته‌اند.

عکاسی خبری فوری

تیم عکاسی آسوشیتدپرس جایزه این بخش را برای تصاویر منحصر به فرد و سریع از هفته‌های اول تهاجم روسیه
به اوکراین گرفتند. آنها پس از خروج سایر سازمان‌های خبری،‌ در عکس‌هایشان از جمله ویرانی شهر ماریوپل
و هدف قرار گرفتن زیرساخت‌های غیرنظامی و مقاومت مردم اوکراین و موفقیتشان به گریز از شهر را نشان داده‌اند.

عکاسی روایی 

کریستینا هاوس از روزنامه لس‌آنجلس تایمز جایزه این بخش را به خاطر نگاه صمیمی به زندگی یک زن بی‌خانمان
باردار ۲۲ ساله گرفت. او در عکس‌هایش زندگی این زن را که در چادر زندگی می‌کرد و آسیب‌پذیری عاطفی
و تلاش او را تصویر کرده است.