جنگ غزه، سیل خانمان‌برانداز کالیفرنیا، کسب و کار ایلان ماسک و سرنوشت زنان گم‌شده شیکاگو، موضوع گزارش‌هایی بودند که معتبرترین جوایز روزنامهنگاری آمریکا را نصیب گزارشگران و نویسندگان رسانه‌ها کردند.
برندگان صد و هشتمین دوره جوایز سالانه پولیتزر در رشته‌های مطبوعاتی و آثار مکتوب آمریکا ۱۷ اردیبهشت (شش مه) اعلام شدند.
امسال هم از مجموع ۱۵ جایزه اصلی بنیاد پولیتزر در بخش روزنامهنگاری، بیشترین جوایز به روزنامه‌ها و رسانه‌های بزرگ و مشهور مثل نیویورک تایمز، واشنگتن پست، نیویورکر و رویترز رسید. با این حال رسانه‌های دیجیتال، مستقل و محلی در چند رشته اصلی رقبای بزرگ خود را شکست دادند.
پروپابلیکا و مدال طلایی
جایزه بخش «خدمات عمومی» معتبرترین و مهم‌ترین جایزه بنیاد پولیتزر است؛ تنها بخشی که برنده آن، مدالی طلایی‌رنگی می‌گیرد که نامش روی آن حک شده است. ۱۴ برنده دیگر بخش روزنامهنگاری، هر کدام جایزه‌ای ۱۵ هزار دلاری دریافت کردند.
مدال طلایی امسال به پروپابلیکا رسید که یک رسانه مستقل و غیرانتفاعی در روزنامهنگاری تحقیقی است. پروپابلیکا ماموریت خود را «افشای سوء‌استفاده دولت، کسب و کارها و موسسه‌های دیگر از قدرت و خیانت به اعتماد عمومی» تعریف کرده تا «از طریق جلب توجه مستمر به خلاف‌کاری‌ها، باعث ایجاد اصلاح شود.»
این رسانه، جایزه خدمات عمومی پولیتزر را برای مجموعه گزارش‌هایی درباره دیوان عالی آمریکا دریافت کرد که تمام ویژگی‌های ماموریت تعریف‌شده برای این سازمان را داشت.
مجموعه‌ای از «گزارش‌های خط شکن و بلندپروازانه که دیوار ستبر پنهان‌کاری پیرامون دادگاه عالی را شکافت تا آشکار کند چگونه گروه کوچکی از میلیاردرهای دارای نفوذ سیاسی، با هدایا و دعوت به سفرهای گران‌قیمت دنبال جلب نظر قضات دادگاه بودند.»
به گفته بنیاد پولیتزر این مجموعه گزارش‌ها باعث شد که دادگاه عالی آمریکا برای اولین بار یک آیین‌نامه ضوابط رفتاری را برای قضات دادگاه تدوین کند.
جایزه خدمات عمومی پولیتزر هرگز به یک فرد اعطا نشده و امسال هم گروهی پنج نفره از تحریریه پروپابلیکا برنده این جایزه شدند. این رسانه با دو نامزد دیگر رقابت می‌کرد.
رسانه «اخبار سلامتی کی‌اف‌اف» و «گروه رسانهای کاکس» به صورت مشترک و به خاطر گزارش درباره پرداخت‌های اضافی و اشتباه اداره تامین اجتماعی نامزد شدند.
آنها گزارش دادند که چگونه این اداره بعد از اشتباه در پرداخت‌ها، از مستمری‌بگیران خواسته فورا مبالغ اضافی را برگردانند و افراد سالخورده و کم‌توان را با بدهی‌هایی روبرو کرده که توان پرداخت آن را نداشتند.
نامزد دیگر بخش خدمات عمومی پولیتزر، روزنامه واشنگتن پست بود. این روزنامه رشته گزارشی درباره تفنگ نیمه‌خودکار ای‌آر-۱۵ منتشر کرد که در بسیاری از تیراندازی‌های جمعی در آمریکا به کار رفته است.
جایزه خبر فوری برای رسانهای محلی و تحریریه‌ای ۱۰ نفری
رسانه دیجیتالی و محلی «لوک‌آوت سانتا کروز» در کالیفرنیا موفق شد جایزه مهم بخش «گزارش خبر فوری» را ببرد. رسانهای که از چهار سال پیش با تحریریه ۱۰ نفره در ساختمان یک بانک تعطیل شده مستقر است.
بنیاد پولیتزر دلیل اعطای این جایزه به لوک‌آوت سانتاکروز را این‌طور توصیف کرد: «پوشش دقیق و سریع اخبار سیلاب و جریانِ گل فاجعه‌بار که هزاران ساکن منطقه را بی‌جا و بیش از هزار خانه و کسب و کار را ویران کرد، آن هم در طول یک آخر هفته تعطیل با تمرکز بر جامعه محلی.» این سیل ویرانگر در ماه ژانویه سال ۲۰۲۳ رخ داد.
کن داکتر، مدیر اجرایی و بنیانگذار این رسانه کوچک محلی به روزنامه لس‌آنجلس تایمز، که خود در بخش خبر فوری رقیب لوک‌آوت بود، گفته است مجموعه‌ای که برای پولیتزر ارسال شد شامل «گزارش‌های میدانی، مطالب وبلاگ‌ها، خبرنامه‌ها و متن‌هایی بود» که برای مخاطبان گرفتار در این فاجعه طبیعی تهیه شده بود.
او می‌گوید به عنوان یک رسانه محلی، تنها به گزارش اخبار و انتشار عکس و ویدیو بسنده نکردند، بلکه رساندن اطلاعات ابتدایی و کارآمد برای بحران‌زدگان، از مهم‌ترین بخش‌های کارشان بوده است.
رقبای لوک‌آوت سانتاکروز در بخش خبر فوری، گزارشگران «هونولولو سیویل بیت» برای پوشش آتش‌سوزی‌های وسیع و مرگبار جزیره مائویی در هاوایی و همین‌طور خبرنگاران روزنامه لس‌آنجلس تایمز به خاطر «پوشش فوری و ژرف تیراندازی شبانه در سال نو چینی بود که ۱۱ شهروند سالخورده در آن کشته شدند».
گزارش محلی و زنان و دخترانی که ناپدید شدند
اختصاص بخشی جدا برای گزارشگری محلی اهمیت این شیوه روزنامهنگاری را نشان می‌دهد؛ آن هم در زمانی که با سیطره رسانه‌های بزرگ، مشکلات مالی و فراگیر شدن شبکه‌های اجتماعی خطر پدیده «کویر خبری» هر روز بیشتر می‌شود.
- اگر می‌خواهید بیشتر بدانید: کویر خبری چیست؟
جایزه امسال در این رشته به صورت مشترک به سارا کانووی از «سیتی بیورو» و ترینا رینولدز-تایلر از «اینویزبل انستیتو» رسید.
دلیل اعطای جایزه به این دو روزنامه‌نگار «مجموعه تحقیقی آنها درباره دختران و زنان سیاه‌پوست ناپدید شده در شیکاگو» بود که «نژادپرستی سیستماتیک را آشکار کرد و همچنین اهمال اداره پلیس که به این بحران دامن زد».
سیتی بیورو می‌گوید «یک آزمایشگاه روزنامهنگاری برای بازآفرینی رسانه محلی است» و ماموریت خود را این‌گونه تعریف می‌کند: «تجهیز مردم با مهارت‌ها و منابع، درگیر شدن در مکالمات عمومی و حیاتی، و تولید اطلاعاتی که مستقیما نیازهای مردم را رفع می‌کند».
گزارش صوتی؛ پادکستی درباره یک جنایت قدیمی
«اینویزبل انستیتو» یک تحریریه مستقل است. نیویورک‌تایمز در معرفی این تحریریه نوشته اعضایش حدود ۱۰ تا ۱۲ نفر هستند که بیش از هر چیز با گزارش‌های محلی و صوتی شناخته می‌شوند. این رسانه کوچک امسال در هر دو حوزه کاری خود جایزه پولیتزر گرفت.
علاوه بر جایزه بخش گزارش محلی، پولیتزر «گزارش صوتی» هم به این موسسه رسید. پولیتزر در بیانیه‌اش گفت: «برای مجموعه‌ای قدرتمند که ماجرای یک جرم نفرت‌محور را در دهه ۱۹۹۰ بازنگری کرده است؛ آمیزه‌ای سیال از شرح وقایع، تاریخچه محلی و روزنامهنگاری».
این پادکست هفت قسمتی سراغ جنایتی هولناک با انگیزه‌های نژادی می‌رود که سال ۱۹۹۷ در جنوب شهر شیکاگو رخ داد. راوی پادکست یوهانس لاکور است که هنگام وقوع جنایت برای پوشش این ماجرا به یک روزنامه محلی کمک می‌کرد. او بعدا در اتهامی مربوط به مواد مخدر به ۱۰ سال زندان محکوم شد. لاکور پادکست «تو هیچی ندیدی» را بعد از آزادی، با همکاری موسسه اینویزبل تولید کرد.
نیویورک تایمز می‌نویسد اعلام نام این موسسه به عنوان برنده دو جایزه پولیتزر «بزرگترین شگفتی» جوایز امسال بود. یکی از ویژگی‌های این رسانه کوچک که می‌تواند الهام‌بخش رسانه‌های مشابه باشد، این است که در گزارش‌های تحقیقی خود معمولا با سازمان‌ها و رسانه‌های دیگر همکاری می‌کند تا بتواند بودجه و توان فنی و محتوایی تهیه گزارش‌های خود را فراهم کند.
امسال هم در هر دو رشته‌ای که جایزه برد، از همین راهکار استفاده کرده بود: در بخش گزارش محلی با «سیتی بیورو» همکاری داشت و در رشته گزارش صوتی با «یواس‌جی آدیو».
نیویورک تایمز و جنگ غزه؛ جایزه و انتقاد
۱۱ جایزه دیگر پولیتزر در بخش مطبوعات به رسانه‌ها بزرگ و نام‌دار رسید. جنگ غزه و مهاجرت، دو موضوعی بودند که هر کدام در دو رشته، جایزه پولیتزر را نصیب گزارشگران و عکاسان کردند.
خبرنگاران نیویورک تایمز جایزه «گزارش بین‌المللی» را به خاطر «پوشش گسترده و روشنگر حمله مرگبار حماس به جنوب اسرائیل در ۷ اکتبر، ناکامی اطلاعاتی اسرائیل و واکنش همه‌جانبه و مرگبار ارتش اسرائیل در غزه» دریافت کردند.
این جایزه در حالی به نیویورک تایمز رسید که گروه‌های هوادار فلسطینیان و تعدادی از رسانه‌های مستقل، از آغاز جنگ غزه بارها از شیوه پوشش این روزنامه انتقاد و نیویورک تایمز را به «سوگیری به نفع اسرائیل» متهم کرده‌اند.
در ماه نوامبر، تجمعی اعتراضی در مقابل دفتر مرکزی این روزنامه در نیویورک برگزار شد. چند روز بعد هم سردبیر بخش شعر مجله نیویورک تایمز در حرکتی اعتراضی، استعفا کرد.
در بخش «عکاسی خبری فوری» عکاسان خبرگزاری رویترز به خاطر «مستند کردن وقایع مرگبار حمله ۷ اکتبر حماس در اسرائیل و هفته‌های نخست حمله ویرانگر اسرائیل به غزه» پولیتزر گرفتند.
یک جایزه ویژه هم، خارج از رشته‌های معمول مطبوعاتی، به «کارکنان رسانهای که جنگ غزه را پوشش می‌دهند» اعطا شد. بنیاد پولیتزر درباره این جایزه گفت: «تعداد بسیار زیادی از روزنامه‌نگاران در تلاش برای روایت داستان فلسطینی‌ها و دیگران در غزه، در شرایطی هولناک مردند. این جنگ در کنار قربانیان دیگر، جان شاعران و نویسندگان را هم گرفته است.»
به گزارش سایت روزنامهنگاری نیمان، دو برنده امسال در رشته‌های مطبوعاتی پولیتزر، برای تهیه گزارش از هوش مصنوعی استفاده کرده‌اند. یکی از آنها گزارش ناپدیدشدگان شیکاگو است. سیتی بیورو و اینویزیبل انستیتو برای تحقیقات خود در تهیه این گزارش از یک ابزار یادگیری ماشینی به نام «جودی» استفاده کرده‌اند.
ترینا رینولدز تایلر، مدیر داده‌ها در اینویزیبل انستیتو و یکی از برندگان مشترک پولیتزر در این بخش گفته است: «ما از یک سیستم یادگیری ماشینی برای جست‌وجو و تجزیه و تحلیل سوابق مربوط به سو‌ء رفتار پلیس استفاده کردیم، به ویژه برای یافتن اسنادی که نوعی روایت در آنها آمده بود.»
او کار ساخت «جودی» را در سال ۲۰۲۱ و به عنوان بخشی از پروژه اینویزیبل انستیتو برای یافتن و بررسی هزاران پرونده مربوط به بدرفتاری پلیس شیکاگو آغاز کرد.
نیویورک تایمز هم در تهیه یکی از گزارش‌های تحقیقی خود درباره غزه از یک مدل هوش مصنوعی بهره برده است. بخش تحقیقات بصری این روزنامه، ابزاری را آموزش داده که بتواند چاله‌های ایجاد شده توسط بمب‌های ۹۰۰ کیلوگرمی را، که از قوی‌ترین بمب‌های زرادخانه اسرائیل است، در تصاویر ماهواره‌ای شناسایی کند.
پدیده «تکان‌دهنده» کودکان کار مهاجر
پولیتزر دیگری که نیویورک تایمز دریافت کرد، به هانا درایر به دلیل کار در حوزه روزنامهنگاری تحقیقی اهدا شد.
هانا درایر به خاطر مجموعه‌ای برنده جایزه «گزارش تحقیقی» شد که پولیتزر موضوع آن را این‌طور توصیف کرده است: «حضور تکان‌دهنده کودکان کار مهاجر در سرتاسر آمریکا و قصور سازمانی و دولتی که باعث نهادینه شدن آن شد».
وبسایت پوینتر نوشته است که درایر برای تهیه این گزارش‌ها دو سال با حدود ۵۰۰ کودک گفت‌وگو کرده است. او که تازه از مرخصی زایمان به کار برگشته بود، بعد از اعلام جوایز، درباره گزارش‌هایش به پوینتر گفت: «ما با کودکانی مواجه شدیم که باید اجاره‌خانه می‌پرداختند، برای همه مخارج مالی در تنگنا بودند و برای حمایت از خانواده خود در کشورهایشان، کار می‌کردند.»
پولیتزر دیگری که به موضوع مهاجرت رسید، جایزه «عکاسی روایی» بود. برنده این جایزه عکاسان خبرگزاری آسوشیتدپرس بودند که به خاطر ثبت و شرح وقایع «انبوه بی‌سابقه مهاجران و سفر مشقت‌بار آنها از کلمبیا به سوی مرزهای آمریکا در شمال» ستایش پولیتزر را برانگیختند.
جوایز دیگر؛ کسب و کار ایلان ماسک و ستوننویسی از زندان روسیه
گزارش روشنگر: سارا استیلمن از نیویورکر «برای یک کیفرخواست درخشان درباره اتکای سیستم قضایی ما [در آمریکا] به اتهام قتل عمد، و پیامدهای ناهمخوان آن که غالبا برای جوامع رنگین‌پوست، ویرانگر است».
گزارش ملی: این جایزه به تحریریه خبرگزاری رویترز و همین‌طور تحریریه روزنامه واشنگتن پست رسید. رویترز به دلیل مجموعه گزارش‌هایی برای پاسخگو کردن کسب و کار ایلان ماسک در حوزه خودروسازی و هوافضا جایزه گرفت و واشنگتن پست به خاطر گزارش‌هایش درباره تفنگ نیمه‌خودکار ای‌آر-۱۵ که در اصل در رشته خدمات عمومی نامزد شده بود.
نگارش روایی: کیتی انگلهارت هم سومین جایزه امسال را برای نیویورک‌تایمز به ارمغان آورد. او برای نوشتن درباره مصائب احساسی و حقوقی خانواده‌ای برنده شد که در آن، مادر خانواده دچار بیماری دمانس (زوال عقل) شده بود.
ستوننویسی: جایزه دیگری برای واشنگتن پست که به ولادیمیر کارا-مورزا، فعال سیاسی روس و از مخالفان دولت ولادیمیر پوتین رسید. او برای نگارش یادداشت‌هایی برنده پولیتزر شد که از زندان و در شرایطی خطرناک، برای واشنگتن پست نوشت و در آن با روشنگری درباره پیامدهای مخالفت با پوتین، بر آینده‌ای دموکراتیک برای کشورش تاکید کرد.
نقد: در این بخش جاستین چانگ، منتقد فیلم روزنامه لس‌آنجلس تایمز، برنده شد. پولیتزر این جایزه را به دلیل نقد فیلم‌هایی به او داد که «به شدت برانگیزاننده و دربرگیرنده ژانرهای مختلف و بازتابی از تجربه فیلم‌بینی معاصر است».
سرمقاله‌نویسی: سومین جایزه پولیتزر واشنگتن پست به دیوید ای. هافمن برای نوشتن سرمقاله‌هایی رسید که به گفته پولیتزر عمدتا درباره «روش‌های مورد استفاده رژیم‌های خودکامه برای سرکوب مخالفان در عصر دیجیتال و چگونگی مقابله با آنها است».
گزارش و تحلیل مصور: پولیتزر دیگری برای هفته‌نامه نیویورکر که مدار دلا کروز، گزارشگر همکار این مجله، آن را دریافت کرد. پولیتزر گزارش مصور او از زندان رایکرز آیلند را به خاطر «تصاویر جسورانه سیاه و سفیدی» ستود که «تصویری انسانی از زندانیان و کارکنان زندان، از خلال عطش آنها برای دسترسی به کتاب» ارائه می‌دهد.
۱۸۴۷ - جوزف پولیتزر در کشور مجارستان به دنیا آمد. در دهه ۱۸۶۰ به عنوان نیروی جایگزین یکی از نفرات ارتش ایالات متحده در زمان جنگ داخلی، به آمریکا رفت.
۱۸۷۸ - پولیتزر روزنامه ورشکسته «سنت لوئیس دیسپچ» را در یک حراج عمومی در ایالت میزوری خرید.
۱۸۸۳ - جوزف پولیتزر روزنامه نیویورک ورلد را خرید. روزنامه‌های او به دلیل مبارزه با فساد عمومی و خصوصی، و همین‌طور شیوه «روزنامهنگاری زرد» جنجالی، موفقیت‌های بزرگی کسب کردند.
۱۹۰۴ - او در وصیت‌نامه‌اش دو میلیون دلار از دارایی‌های خود را وقف ایجاد یک دانشکده روزنامهنگاری در دانشگاه کلمبیا کرد و خواهان راه‌اندازی سیستمی برای اعطای جایزه در زمینه‌های گوناگون خلاق‌آمیز شد.
۱۹۱۱ - پولیتزر در کشتی تفریحی‌اش درگذشت.
۱۹۱۲ - دانشکده روزنامهنگاری دانشگاه کلمبیا تاسیس شد.
۱۹۱۷ - اولین دوره جایزه پولیتزر شامل چهار جایزه روزنامهنگاری، چهار جایزه ادبی، یک جایزه آموزشی و چهار مدرک تحصیلی اهدا شد.
۱۹۲۲ - رشته شعر به جوایز غیرمطبوعاتی اضافه شد.
۱۹۴۳ - بخش موسیقی به رشته جوایز پولیتزر افزوده شد.
۱۹۵۰ - گوندولین بروکس، اولین آفریقایی-آمریکایی بود که برنده جایزه پولیتزر شد. خانم بروکس در بخش شعر برنده شد.
۱۹۶۲ - بخش غیرداستانی به جوایز اضافه می‌شود.
۱۹۹۹ - به روزنامه‌ها اجازه داده شد تا در بخش «خدمات عمومی» از امکان معرفی و ارائه آنلاین، به عنوان مکملی برای مقالات چاپی خود استفاده کنند.
۲۰۰۲ - جوایز نقدی برای برندگان از ۷۵۰۰ دلار به ۱۰ هزار دلار افزایش یافت.
۲۰۰۵ - اعلام شد روزنامه‌هایی که نسخه چاپی دارند، می‌توانند مقالاتی را که فقط آنلاین منتشر شده، برای رقابت بفرستند، اما روزنامه‌هایی که تنها به صورت آنلاین منتشر می‌شوند، اجازه شرکت در مسابقه ندارند.
۲۰۱۲ - مقررات ثبت اثر تغییر کرد: «همه آثار مطبوعاتی باید به صورت الکترونیکی ارسال شوند.»
۲۰۱۹ - بخش گزارش‌های صوتی اضافه شد.
منبع اصلی: سی‌ان‌ان
